De slaaptrein, Varanasi, de Ganges en de crematie

Reisverslag van de afgelopen drie dagen. Ja dat heeft papa ook al een beetje gedaan, maar veel te weinig ;)
(21-7) Delhi -> Varanasi
In de trein, derde klas slaapcoupé. Ik had al lage verwachtingen van het treinreizen in India, maar hier over was ik zelfs verbaasd (maar zeker niet negatief!). Je slaapt met zijn achten in een kleine coupe van ong 8m2. Papa nummer 10 en ik nummer 13. Bij ons allebei slaapt er iemand boven en onder ons. Het is inmiddels donker in de trein. Papa leest naast me een boek op zijn iPad en een man tegenover me haalt zijn neus heeeel erg vies op. Voor de rest zit iedereen een beetje te bellen.
Telefoons, die blijkt iedereen ook te kunnen komen. De afgelopen paar dagen al meerdere malen mannen/jongens uit een sloppenwijk zien lopen met dikke telefoons in hun handen. Daar blijkt iedereen wel geld voor te hebben. Rare prioriteiten hebben ze, maar er zijn genoeg andere dingen waar ik me steeds over verbaas. Waarom zou je bijvoorbeeld een winkeltje beginnen met spullen voor in de auto terwijl naast jou winkeltje al 10 andere winkels staan die precies hetzelfde verkopen als jij. En dit natuurlijk met heel erg veel dingen. De mensen die wel eens in Azië op vakantie zijn geweest weten denk ik precies waar ik het over heb. Maar ach, zij begrijpen ons vaak ook niet. Onze chauffeur vandaag ook. Wij vragen hem om ons naar een bazaar te rijden en we bedoelen daarmee een lokaal marktje, maar hij brengt ons naar een luxe winkelcentrum. Wat moeten die rijke westerlingen op zo'n goor lokaal Indisch marktje? En zo lachen we beide om elkaar..

Inmiddels in de vroege ochtend in Varanasi aangekomen. Varanasi de stad van de dood, maar ook de stad waar de Ganges doorheen stroomt. Ganges de goorste rivier van de wereld. Het bedevaartsoord voor de hindoes en de stad van de zijde.
Na de rust van 13 uur treinreizen en 5 uur slaap weer midden in de heerlijke drukte en chaos van India. De kleuren, geuren en sfeer heb je nergens anders. Nergens anders in de wereld zal ik zo erg kunnen genieten van een file waarin je uit je tuk tuk om je heen kijkt naar het dagelijks leven. Overal maar dan ook overal koeien. Koeien zijn hier heilig en staan voor het leven. Als er ook een kalf wordt geboren, kun je dat vergelijken met een kindergeboorte. Koeien worden hier ook niet geslacht, maar gaan als ze oud zijn in Varanasi naar een 'bejaardekoeientehuis' om vervolgens na hun dood te worden begraven. Een koe heeft hier dus een heerlijk leven..

In de avond nog een ceremonie bijgewoond van wierook met kandelaren, water met veren (we snapten er niet veel van. Ik heb het geprobeerd maar snap het hindoeïsme echt niet). Gewandeld door de kleine straatjes van Varanasi en lekkere curry gegeten in een klein zijstraatje. Papa is vandaag nog aangevallen door een koe met hoorns (hoornen?). Papa is dus geen vriendjes meer met de koeien meer en ik ben 2x in de heilige koeienstront gaan staan. Nu zijn m'n Birkenstocks heilig.

(22-7) Varanasi
Om 5:00 werden we gewekt om vervolgens een boottocht te maken over de Ganges. Het viel een beetje tegen, want het beeld wat we vooral zagen, waren mannen die zaten te poepen aan de rand van de Ganges en daarna kun kont afveegden met hun handen. (Ik geef niemand hier meer een hand nu). Voor de rest hindoes hun wasrituelen zien doen in de Ganges. Snel weer ons bed ingekropen en in de middag naar de moslimse wijk gegaan om daar te zien hoe men zijde maakt. Door naar een boeddhistische tempel om vervolgens weer door de gaan naar het centrum. Alle drie de godsdiensten in een dag gezien en het leeft hier allemaal in peace met elkaar.
Zoals in al zei is Varanasi de stad van de dood. Men reist naar Varanasi om hier te sterven. Nadat we in het centrum aankwamen zijn we een beetje verdwaald geraakt. Niet gek in een stad van 3 miljoen mensen en te veel zijstraatjes. Na een tijd lopen aangekomen bij een Ghat waar men lijken ritueel verbrandt. Wanneer je in Varanasi sterft gaat je ziel naar de hemel en stap je uit de cirkel van reïncarnatie. Sterven in Varanasi is de diepste wens van elke gelovige. We lopen langs hoge stapels hout waar men hout kan kopen om het lijk op te verbranden. Hout kost 100 rps (ong 1,40) per kg en er is ongeveer 350 kg hout nodig om een lijk volledig te kunnen verbranden. Goedkoop hout kost 5 rps per kilo, maar daarmee wordt het lijk niet helemaal verbrandt, waardoor de resten mee worden genomen in de Ganges. De alles armsten worden in hutjes opgenomen om de Ganges heen om daar te sterven.
Een man brengt ons naar een verhoging waarop we alle vuren kunnen zien. Het ritueel wordt al 3500 jaar dag in dag uit gedaan. Al 3500 jaar lopen mensen naar het zelfde vuur om hun hout in de fik te steken om vervolgens het lijk te verbranden. Ik heb nog nooit zo iets indrukwekkende gezien. Lijken die dichtbij de Ganges liggen zijn mensen van een lage klasse. De meeste van die lijken verbranden ook niet helemaal zie ik. Ik zie ook een paar lijken verder op liggen en er liggen er ook een paar bij ons op de verhoging. Dit zijn mensen uit een hogere klasse en zelfs uit de hoogste klasse. Hun lijken verbranden uiteraard wel allemaal. Mensen die gebeten zijn door een slang, mensen met pokken, pasgeborenen en de heiligen hoeven niet gecremeerd te worden, maar kunnen in 1 keer de Ganges in. Hun ziel is immers al in de hemel. De oudste zoon loopt 5 keer met een brandende vakken om het lijk heen om vervolgens kruiden en olie over het lijk heen te gooien. Vrouwen zijn overigens niet welkom (ik wel, maar ik ben ook blank). Niemand hier huilt, er maken zelfs familieleden maken zelfs filmpjes met hun telefoons. Het lichaam is slechts een kledingstuk dat verdwijnt tijdens de crematie, waardoor de ziel naar de hemel kan vertrekken. Als papa en ik weglopen naar beneden zie ik alleen de voeten nog onder het hout weg komen. Ik denk wel dat dit het indrukwekkendste is wat ik ooit heb gezien. Erg bijzonder..